SURINAME 2014
 
een reisverslag......
De wens om op vakantie naar Suriname te gaan stamt al uit de jaren tachtig.
Samen met Gemma en Rogier, reisgenoten van de Israël-reis, waren we van plan om naar Suriname te gaan.
Maar door ziekte van Gemma werd de reis op het allerlaatste moment geannuleerd.
Nu pas, ruim 30 jaar en vele landen later, is het er van gekomen.
Op 27 september loop ik op Schiphol, op zoek naar de gate voor vertrek naar Paramaribo.
Aangekomen op de luchthaven Zanderij worden we begroet door onze reisbegeleider Venski.
We
blijven eacute;eacute;n nacht in Paramaribo en vertrekken naar Matapica.
 Nieuwegein
 Paramaribo
Matapica
Vanuit het hotel is het een klein stukje lopen naar guesthouse Zus & Zo, waar we fietsen huren voor de komende twee dagen.
.JPG)
Om in Matapica te komen moeten we twee brede rivieren oversteken.
Eerst brengt het pontje ons over de Suriname rivier en verderop steken we de Commewijne rivier over.
Onderweg stoppen we bij Fort Nieuw Amsterdam. Samen met nog drie forten (Leyden, Purmerend en Braamspunt) diende het fort als verdediging van het achterland met zijn vele plantages.
Na de afschaffing van de slavernij en het verval van de plantages verloor Nieuw Amsterdam uiteindelijk zijn betekenis als fort en als het thans een openluchtmuseum.
Onze fietstocht eindigt bij plantage Johan en Margeretha.
Hier stallen we onze fietsen en na een heerlijke lunch vervolgen we onze weg per boot. Met drie kleine bootjes varen we via het moerasgebied richting het strand van Matapica.
.JPG) Het
moerasgebied heeft brak water en om er te komen moeten we met de
boot een dijkje over. Iedereen moet uitstappen en gezamenlijk slepen
we de boot over het dijkje naar de andere kant..JPG)
Uiteindelijk komen we aan bij het strand, waar we onze hangmatten ophangen voor de nacht.
We genieten van een mooie zonsondergang en ons meegenomen Parbo bier.
Als het donder is maken we een boottocht, op zoek naar kikkers, slangen en kaaimannen.
De volgende morgen vetrekken we weer per boot, terug naar onze fietsen en terug naar Paramaribo.
Onderweg stoppen we bij Mariënburg. In 1802 werd hier de suikerfabriek Mariënburg geopend.
In de jaren 60 van de twintigste eeuw was de suikerfabriek op haar hoogtepunt en eigendom van de Nederlandse Handelsmaatschappij (voorloper van de ABN-AMRO).
Daarna ging het alleen maar bergafwaarts en nadat de Surinaamse overheid de fabriek overnam sloot begin jaren tachtig Mariënburg definitief haar poorten.
Paramaribo
Terug in Paramaribo leveren we de fietsen weer
in en gaan de stad bekijken. .JPG)
Paramaribo is dan wel de hoofdstad
van het land, maar lijkt toch meer op een kleine provinciestad.
Met zijn 250.000 inwoners (42% van de totale bevolking van
Suriname) is de Paramaribo veruit de grootste stad van het land.
We maken een wandeling door de kleine binnenstad en bezoeken de
lokale markt.
Hier en daar proeven we wat lokale vruchten.
Iets buiten het centrum, aan de Suriname rivier, liggen de .JPG)
belangrijkste
overheidsgebouwen. Mooie straten met prachtige houten huizen worden
afgewisseld met oude bouwvallen.
De restauratie ervan is nog in
volle gang, gesteund door de Unesco.
De Surinaamse hoofdstad
staat sinds 2002 op de Werelderfgoedlijst vanwege de vele oude
houten gebouwen waarvan sommige honderden jaren oud zijn.
We wandelen verder langs de waterkant via de
palmentuin richting fort Zeelandia, onder andere bij ons bekent om
de decembermoorden in 1982.
's Avonds eten we heerlijk op een terrasje aan de
waterkant.
Nieuw Nickerie en Bigi Pan
.JPG)
Vandaag een
lange reisdag. We vetrekken vroeg met een bus en rijden zo'n 200
kilometer langs de kust naar Nickerie.
Onderweg maken we enkele
stops, onder andere in Groningen en Wageningen.
In de ochtend
bezoeken we één van de belangrijkste producenten van rijst, de
rijstfabriek van Manglies.
We pakken bagage in voor een paar
dagen en verlaten Nieuw Nickerie. De rest van de bagage zien we pas
over vier dagen terug. In drie kleine bootjes varen we over de
grootste lagune van Suriname, Bigi Pan.
Hoog in de bomen zien we
o.a. rode ibissen.
We overnachten weer in de hangmat, midden op
het meer in een huis op palen.
Tegen de avond maken we nog een
boottocht over het meer en door de lagune en zien de zon aan de
horizon langzaam ondergaan.
.JPG) Apura
Vandaag begint onze jungletocht echt! Met een
snelle boot varen we de Corantijn rivier op landinwaarts.
De
krachtige buitenboordmotor zorgt ervoor dat we de 85 kilometer vanaf
Nickerie in ruim drie uur doen.
We hangen onze hangmatten weer
op voor de komende drie nachten. Slapen in hangmatten heet hier in
Suriname hangmatteren.
Het is overdag rond de 35 graden en
daarom is het wel lekker om een duik te nemen in de Corantijn rivier
en ons met de stroom mee te laten drijven naar een aanlegplaats iets
verderop. Terug zwemmen tegen de sterke stroom in doe ik maar niet.
Apura had ooit een bruisende stad moeten worden en eindstation
voor de bauxietspoorlijn uit het Bakhuisgebergte.
Van hieruit
zou de doorvoer naar de kust verder over de rivier gaan.
De 100
kilometer spoorlijn is er ooit wel aangelegd (van Nederlands
ontwikkelingsgeld), maar nooit gebruikt, omdat de
bauxietmaatschappijen geen interesse meer toonden. Hier spreken ze
over 'de spoorlijn van nergens naar ergens'.
We maken een
wandeling naar de kostgrondjes, kleine landbouw grondjes in de
jungle die met de hand bewerkt worden.
Na enkele jaren zijn ze
overwoekerd en dan moeten ze vervangen worden door nieuwe
kostgrondjes.
De belangrijkste producten zijn cassave (een soort
wortel waar men ook brood van maakt) en rijst.
We hebben een
paar machetes meegenomen en helpen bij het wieden va het onkruid.
.JPG)
Tegen schemering maken we een mooie boottocht door het
mangrovebos.
De laatste dag pakken we onze spullen weer in en
varen naar de plek waar de bus op ons wacht.
Over een
onverharde weg rijden we dieper het land in tot Witagron.
Hier
worden de korjalen (traditionele boten, dikker uitgeholde
boomstammen) ingeladen voor een boottocht over de Saramacca rivier.
Voordat we vertrekken wissel ik wat vuil goed voor schoon.
Omdat er op de plek waar wij heen gaan verder niets is moeten we
ook water en eten voor de komende dagen meenemen.
Voor de
'vrolijkdrankjes' moeten we zelf zorgen.
Het is door de droogte
van de laatste tijd laag water en we varen zigzaggend om de grote
rotsblokken heen.
Als de boot toch vast loopt stappen we
allemaal uit om de boot weer vlot te trekken en vervolgen we onze
weg naar de Raleighvallen.
Raleighvallen
.JPG)
Dit keer geen hangmatten, maar een grote
slaapzaal met stapelbedden.
We bevinden ons nu in het centraal
Surinaams reservaat, het grootste Amazonereservaat ter wereld.
We maken de volgende dag een pittige dagwandeling naar de voet
van de Voltzberg.
Een deel van de groep gaat verder de berg op,
zelf blijf ik beneden.
Wel jammer dat we bij alle wandelingen
die we maken we dezelfde weg heen als terug moeten lopen.
Terug
gekomen is het heerlijk om afkoeling te zoeken in de rivier.
De
volgende morgen vertrekken we na het ontbijt met de boot richting
adembenemende Moedervallen, waar we lekker kunnen zwemmen en
relaxen.
Dag drie varen we weer met de nodige hindernissen terug
naar de bewoonde wereld en rijden per bus naar de Brokopondomeer.
Brokopondomeer
.JPG)
Het Brokopondomeer is in
1964 ontstaan na de bouw van een stuwdam.
Toen het stuk oerwoud
met een omvang van 1560 vierkante kilometer (zo groot als de
provincie Utrecht) onder water liep, werden de ongeveer 5.000
inwoners van het gebied gedwongen te verhuizen.
De goede
kwaliteit van tropisch hardhout wordt bewezen door de verdronken
bomen in het stuwmeer, waarvan nog steeds de kale toppen boven het
wateroppervlak uitsteken.
We blijven twee nachten op het
Tonka-eiland, aan de rand van het meer.
Het eiland is niet zo
groot en in een paar uur zijn we rond het hele eiland gelopen en
hebben we een bezoekje gebracht aan Frits van Troon, die in 1995 op
het eiland een Saramaccaans Ethnobotanisch kennis(overdracht)centrum
heeft opgericht. Hij woont er nog steeds, maar helaas is er
onvoldoende belangstelling voor zijn centrum en is alles in verval
geraakt.
De tweede avond sprokkelen we hout en maken een
kampvuur op het strand. .JPG)
De volgende morgen verlaten we het
eiland en varen naar de overkant van het meer.
Hier gaan we aan wal en staat de bus ons al op te wachten. Onderweg naar Jaw Jaw stoppen we bij een plek waar naar goud gezocht wordt.
Jaw Jaw
Met de bus rijden we tot Atjoni.
Hier houdt
de weg op en kan er alleen nog maar per boot over de Boven-Suriname
rivier verder worden gereisd.
Tientallen boten liggen klaar om
geladen te worden en dan uit te varen naar de diverse dorpen verder
landinwaarts.
Ook hier worden de gebruikelijke vrolijke drankjes
weer ingeslagen en vertrekken we naar Jaw Jaw.
Ondanks het lage
water varen we zonder problemen tot aan de aanlegplaats.
We
hebben hier een gezellige open 'woonkamer' en daarachter liggen onze
slaapkamers, met douche en (niet al te hard) stromend water. Echte
luxe dus!
Vlak voor ons huis ligt de rivier vol rotsblokken en
is het heerlijk vertoeven.
Af en toe wordt je meegesleurd met
een stroomversnelling, maar dat is alleen maar leuk.
Ons 'huis'
ligt aan de rand van het dorp en we zijn dan ook niet de enige in
het water. Vrouwen doen even verderop de was en de kinderen spelen
met zelfgemaakte bootjes is de stroomversnellingen.
We maken een wandeling
door het dorp en bezoeken een school. Uiteraard geeft dat weer de
nodige beroering, vooral in de klas van het schoolhoofd. .JPG)
's Avonds is er een cultureel optreden met verschillende
traditionele dansen. Veel stelt het niet voor, een beetje schudden
met de billen en natuurlijk moet iedereen weer mee doen.
Iets
buiten het dorp staat nog een scorebord van de aflevering van het
televisieprogramma Atlas, die hier is opgenomen.
Lekker zo, die
laatste paar dagen relaxen met af een toe een uitstapje, wandelend
of per boot naar een volgend dorp.
Op de terugweg naar
Paramaribo brengen we nog een bezoek aan Brownsberg.
We rijden
met de bus naar de bergtop en hebben van hieruit een mooi uitzicht
over het Brokopondomeer.
Op onze laatste dag in Paramaribo
huren we weer fietsen en maken een mooie fietstocht naar plantage
Peperpot.
Van de plantage zelf is niet meer over. Naast het
gerenoveerde plantagehuis staat nog een vervallen fabriekshal, maar
veel is het niet meer.
Ook de wandeling door het natuurpark valt wat tegen na al dat regenwoud van de laatste weken.
Na een laatste wandeling door Paramaribo is het tijd om te vertrekken.
Om te voorkomen dat we niet mee kunnen vliegen door overboekingen, zijn we al 4 uur voor vertrek op de luchthaven.
Door het tijdsverschil met Nederland hebben we een zeer korte nacht en 's morgens op 7 uur landen we op Schiphol. Alweer een vakantie voorbij…
nog meer foto's van Suriname
Deze reis is geboekt bij
|