DE ZIJDEROUTE 1999
een reisverslag......
 Nieuwegein
 Uzbekistan
Uzbekistan
Het is vandaag 31 juli en we vertrekken voor een vierweekse vakantie richting Uzbekistan.
Al ruim voor ons vertrek hebben we te horen gekregen dat de oorspronkelijke route door Uzbekistan is gewijzigd. De planning van de eerste week is volledig omgegooid wat, zo later bleek, de reisopbouw zeer te goede kwam. Na aankomst in Tashkent, de hoofdstad van Uzbekistan ontmoeten we onze reisbegeleider Hans en vertrekken we per binnenlandse vlucht naar Buchara.
Buchara
Deze oude zijderoutestad vierde in 1997 haar 2500 jarig bestaan en is de meest authentieke stad van Uzbekistan. In het oude centrum van deze woestijnstad heerst nog de sfeer van de bloeitijd van de zijderoute.
 Eeuwenoude moskeeën, minaretten en madrasah's zijn de stille getuige van de eens bloeiende handelsstad.
In de drukke bazaars wordt allerlei waar aangeboden en bespreekt men onder het genot van een lekker kopje thee de laatste ontwikkelingen.
Tijdens een rondrit door de stad bezoeken we onder andere de Kalyan moskee met zijn 47 meter hoge minaret. De in 1127 gebouwde Kalyan-minaret was destijds het hoogste bebouw ter wereld en werd door Djenghiz Khan gebruikt om misdadigers vanaf te gooien. Hierdoor kreeg de minaret later de naam "Toren des Doods".
Samarkand
De tweede zijderoutestad die we bezoeken is Samarkand. Na een saaie busreis, het langschap is vlak en droog, checken we in in een oud Russisch hotel. Via de etagedame ontvangen we de sleutel van de kamer. Zoals in zoveel van deze hotels is er in eerste instantie geen warm water en spoelt het toilet niet door of blijft juist doorlopen.
 Maar goed, we hebben ook geen "vier sterren reis" geboekt.
Niet ver van het hotel is een park met een terras waar we 's avonds gezellig een glaasje bier drinken.
Samarkand was in de 14e en 15e eeuw de hoofdstad van het rijk van Timoer Lenk en zijn nakomelingen. Tijdens deze gouden bloeiperiode zijn er schitterende islamitische bouwwerken verrezen.
In deze periode is ook begonnen aan de aanleg van het Registanplein. Dit plein in het centrum van de stad wordt omgeven door drie madrasah's. De Ulugh Bek-madrasah uit de 15e eeuw is de oudste. In de 17e eeuw werden de andere twee madrasah's gebouwd, de Shir Dor-madrasah en de grootste de Tilla Kari-madrasah.
Tashkent
Voordat we Uzbekistan verlaten hebben we nog een overnachting in Tashkent, waarna we de avond daarop de nachttrein naar Fergana nemen om vervolgens de grens over te steken naar Kirgizië.
 In tegenstelling tot Buchara en Samarkand is Tashkent een typisch Russische stad. Na de verwoestende aardbeving van 1966 kwamen er veel russen naar de stad voor de wederopbouw. Ruime brede straten, enorme flatgebouwen en de vele Russische inwoners geven Tashkent dat typisch Russische karakter.
De afgelopen week is de temperatuur overdag rond de 40 graden Celsius geweest, maar door het droge klimaat was het best uit te houden. Een uitzondering hierop is de treinreis van Tashkent naar Fergana. Door de brandende zon overdag op de trein en de volle coupés stijgt het vochtigheidspercentage al gauw naar onacceptabele waarden. Ook 's nachts koelt het niet af en van slapen komt niet veel.
Nieuwegein
 Kirgizië
Krigizië
Zonder veel oponthoud passeren we de grens en stappen over in de bus die ons deze week door Krigizië zal voeren. Het is een oude legertruck waarvan de laadbak vervangen is door een soort bus. Hoog boven de wielen hebben we een mooi uitzicht.  Het contact met de bestuurder loopt via een soort intercom, zodat we ten aller tijden een fotostop kunnen maken.
De komende dagen zullen we door de bergen reizen en dus geen steden aandoen. In plaats van slapen in hotels wordt het dan ook kamperen op de mooiste plekjes die je maar bedenken kunt.
Onze eerste kampeerplaats is bij het Toktogul-meer. Voor het avondeten nemen we een duik in het meer en spoelen daarmee het stof van de reis van ons af. Even lijkt het alsof er een enorme regenbui aankomt. Stevige windstoten leggen onze tentjes bijna plat, maar gelukkig klaart het al snel weer op en kunnen we gezellig buiten eten.
De route die we rijden is schitterend. Dwars door het centraal bergland rijden we over hoge passen en door groene valleien. Van juni tot september worden deze valleien bewoond door honderden nomaden. Overal staan yurts, grote witte vilten tenten. Vaak zien we vier tot vijf yurts bij elkaar staan. Een hele familie leeft de zomermaanden in de vrije natuur en hoedt de schapen. Bij elk bezoek aan zo'n yurt worden we vriendelijk en gastvrij verwelkomt.
Wat foto's maken van de familie en een yurt van binnen bekijken levert dan ook geen enkel probleem op.
De planning is om de laatste dag via de Torugart-pas naar China te rijden. Helaas is de weg naar Kashgar afgesloten. Door hevige regenval zijn grote delen van de route weggeslagen en het kan nog dagen duren voordat de weg volledig hersteld is. Het beste alternatief is om naar Bishkek te rijden en van daaruit per vliegtuig naar Kashgar.
Van Bishkek naar Kashgar is het ongeveer 500 kilometer, maar we zullen een omweg moeten maken van ruim 2500 kilometer. Omdat er in Kashgar alleen Chinese binnenlandse vluchten mogen landen, zijn we genoodzaakt om via Urümqi te vliegen. Dankzij Hans, Ruud Gullit en Marco van Basten lukt het om alles zonder noemenswaardig tijdsverlies te realiseren.
Nieuwegein
 China
China
Kashgar is van oudsher het kruispunt van vier van de belangrijkste takken van de zijderoute. In de oude stad heerst een bedrijvigheid alsof de zijderoute nog steeds een van de belangrijkste handelsroutes naar China is.
We hebben twee dagen vrij om de stad te bekijken en met Jaap en Gerda huren we fietsen.  Het is de bedoeling om de Abakh Hoja-tombe te bekijken. Maar al leek het op het routekaartje de goede weg, we kwamen uiteindelijk bij het vliegveld uit. Na de lunch bij het hotel hebben we het nogmaals geprobeerd. Een serveerster heeft op het kaartje de naam van de tombe in Chinese karakters getekend zodat we soms de weg konden vragen. Helaas bestaat het merendeel van de inwoners van Kashgar uit Oeigoeren, traditionele Turkse moslims, die geen chinees kunnen lezen, zodat we weer geen tombe hebben gevonden!
Wel hebben we die dag een erg leuke fietstocht gemaakt en bij de diverse stops een leuk contact met de mensen gehad.
De tweede dag is het zondag. En dat betekent in Kashgar de zondagsmarkt.
 Al vroeg in de morgen komen hele families op ezelskarren naar de stad. Hun handelswaar ligt op de kar en na een goed plekje gevonden te hebben is het wachten op de eventuele kopers.
Een groot terrein langs de rivier is gereserveerd voor de koeien-, paarden-, ezels-, schapen- en kamelenmarkt. Honderden beesten worden er verhandeld.
Even verderop zitten enkele kappers in de openlucht op hun klanten te wachten.
Op de zondagsmarkt wordt echt alles verhandeld: handgemaakt gereedschap, groente en fruit, kleding, tapijten, meubels en vee.
Aan het eind van de dag, als de markt bezocht is, gaat men naar het stadspark.
Genietend van de nodige flessen bier maken de kletsende en dansende mannen die middag het park tot een levendige ontmoetingsplaats.
Nog even terug naar de Abakh Hoja-tombe . . .
Vanmiddag nemen we - gewapend met een ansichtkaart van de tombe - een taxi en komen zonder problemen eindelijk aan bij de Abakh Hoja-tombe!
We verlaten Kashgar en rijden in twee dagen over een van de meest spectaculaire wegen ter wereld, de Karakoram Highway, naar Pakistan.
We overnachten aan de rand van het Karakol-meer in yurts. Ondanks de stevige wind die rond - en door - de yurt waait maken we het ons zo comfortabel mogelijk en na wat gedraai in de slaapzakken hoor je even later het zachte geronk van slapende mensen.
Aan de overkant van het meer zien we de 7500 meter hoge Muztagh Ata.
De tweede dag bereiken we de 4730 meter hoge Khunjerab-pas, de hoogste grensovergang ter wereld. De Chinese grensformaliteiten hebben we dan al zo'n 80 km. terug afgehandeld, terwijl we pas in de plaats Sust de Pakistaanse douanebeambten tegen zullen komen.
Nieuwegein
 Pakistan
Pakistan
Het laatste land dat we bezoeken is Pakistan. Weer een heel andere cultuur dan het Russische Uzbekistan en Krigizië en het Chinese Kashgar.
Karimabad
Karimabad ligt in de Hunza-vallei. Deze vallei is beroemd om zijn abrikozen. In allerlei vormen, vers en gedroogd, worden ze hier gegeten. Het verhaal gaat dat door het eten van de abrikozen de inwoners van de Hunza-vallei langer leven.
Rondom Karimabad zien we de hoge met sneeuw bedekte toppen van de Diran (7270 m) en de Rakaposhi (7788 m) met in de vallei de terrasvormige velden met abrikozenbomen.
Op de daken van de huizen worden in grote ronde schalen de abrikozen gedroogd.
Met enkele kleine jeeps maken we een paar tochten door de omgeving. Een tocht voert ons naar de Hopar-gletsjer, waar we een mooie maar zware wandeling maken. Een ander tocht brengt ons naar Duiker Point, waar je een mooi uitzicht over de vallei hebt.
Miandam
We volgen nog steeds de Karakoram Highway als we enkele dagen later de Swat-vallei inrijden. Na de spectaculaire Hunza-vallei zijn we nu in een mooie groene vallei aangekomen met toch ook wel bergen van bijna 6000 meter hoog.
 Vanuit ons hotel maken we een mooie wandeling door de vallei.
Ook hier speelt het leven zich voornamelijk op straat af. Elk plaatsje heeft wel een bazaar waar men zijn handelswaar langs de weg uitstalt.
Pakistan in een Islamitisch land. Hierdoor wordt het straatbeeld overheerst door mannen. Vrouwen hebben weinig vrijheid en mogen alleen zwaar gesluierd over straat.
Vrouwen aankijken of aanspreken is taboe. Een foto maken is voor ons verboden.
Peshawar
De laatste plaats die we bezoeken voordat we terug naar Nederland vliegen is Peshawar.
De bazaar bestaat uit honderden winkeltjes en beslaat een hele wijk. Ook hier speelt het leven zich op straat af.
Met twee gewapende militairen als beveiliging brengen we een bezoek aan de Khyber-pas. Deze pas heeft een belangrijke rol gespeeld op de handelsroutes vanuit Pakistan naar Afghanistan en Perzië.
 Een groot deel van de weg naar de Khyber-pas is Pakistaans grondgebied, terwijl het ernaast liggende land wordt beheerst door plaatselijke stammen.
De beveiliging in de bus en ook langs de weg geven wel aan dat deze stammen ons niet altijd vriendelijk gezind zijn.
Via Islamabad en Karachi vliegen we terug naar Nederland.
Weer een mooie vakantie voorbij met vele uitersten in natuur en cultuur.
nog meer foto's van Uzbekistan / Krigizië / China / Pakistan
Deze reis is geboekt bij
|