Salvador
Ons hotel ligt wat uit het centrum en met een paar taxi's rijden we naar het centrale plein om met een gids een wandeling door het oude stadscentrum te maken.
De meerderheid van de bevolking van Salvador is zwart, een aandeel dat in de rest van het land maar 5% bedraagt. Hun voorouders kwamen van de 16e tot de 19e eeuw uit Afrika en werkten als slaven op de plantages. Tot op heden zijn er nog vele invloeden uit deze tijd te zien.
Tijdens een dinershow wordt ons getoond hoe deze invloed vooral in dansen tot uitdrukking komt. Met als spetterend slot de capoeira, vaak omschreven als een Braziliaanse vechtdans (dança-luta). De dans heeft haar wortels in soortgelijke spellen of riten meegenomen door de Afrikaanse bevolking in de tijd van de slavernij in Brazilië.
Op onze tweede dag in Salvador worden de presidentsverkiezingen gehouden en zijn alle winkels dicht. Ook wordt de stad wat alcohol betreft drooggelegd.
Wij rijden naar het noordelijk gelegen Praia do Forte voor een boottocht op de oceaan, op zoek naar walvissen. We hebben ze gezien, maar echt spectaculair was het niet.
Op onze laatste dag in Salvador ga ik met een paar reisgenoten terug naar het stadscentrum om enkele dingen nog eens op mijn gemak te bekijken.
In de loop van de avond vliegen we naar Manaus.
Vliegen in Brazilië is zoiets als met de trein reizen bij ons. Een vlucht kan diverse tussenstations hebben en soms moeten we ook overstappen.

Nieuwegein   Manaus

Manaus
We komen diep in de nacht aan in ons hotel en vertrekken de volgende dag meteen het Amazonegebied in.
Eerst een rit met de bus en daarna een fantastische boottocht van twee uur door het Amazonegebied naar onze jungle-lodge.
Ondanks dat het pas lente is stijgt de temperatuur overdag naar zo'n 40 graden.
Na een korte boottocht en een wandeling pauzeren we bij een kleine waterval, waar we een heerlijke douche nemen onder het bulderende water.
's Avonds gaan we per boot op zoek naar kaaimannen. Veel zien we er niet, maar al met al toch wel een leuk tochtje. Ook de volgende dag maken we een wandeling naar een waterval en even verderop wordt voor ons de lunch klaar gemaakt: kip van de barbecue met rijst en wat groente.
Met twee boten varen we aan het eind van de middag de rivier weer op en even verderop werpen we onze lijnen uit om op piranha's te vissen. Erg bijten willen ze niet. De totale score is zes 'gewone' vissen en slechts één piranha. Na een bezoekje aan een familie, die even verderop woont, vertrekken we de laatste dag in de Amazone terug naar de bewoonde wereld.
In Manaus blijven we nog een nacht. Na ingecheckt te hebben wandel ik met Piet door de stad naar het theater voor een rondleiding en daarna naar de haven om de passagiersschepen te zien die volgepakt met mensen in hangmatten vaak vele dagen over de Amazone varen naar hun volgende bestemming.
's Avonds hebben we met de hele groep (16 man/vrouw) bij een vleesrestaurant gegeten. Voor een vast bedrag mag je zoveel als je wilt eten en komen de obers steeds langs met spiesen vol met allerlei soorten vlees. Op zich wel leuk, maar ik kies toch liever gewoon een gerecht van de menukaart.

We beëindigen ons bezoek aan het Amazonegebied met een boottocht naar de 'enconto das aguas', het punt waarop het 'zwarte water' van de Rio Negro samenvloeit met het lichte, troebele water van de rivier Solimoes, die vanuit de Andes richting oceaan stroomt. Omdat het temperatuurverschil tussen de twee rivieren ruim vijf graden is en de rivieren ook organisch zeer verschillen duurt het acht kilometer voordat zij volledig vermengen. Hierdoor ontstaat er een prachtig golvend spel van licht en donker water.

Nieuwegein   Pantanal

Pantanal
Alweer een vlucht met tussenstop, nu naar Cuiabá. Een busrit van ruim twee uur brengt ons tot diep in Pantanal, naar ons onderkomen voor de komende dagen.
Het is een sfeervolle pousada met een gezellige bar, die we bij aankomst direct uittesten.
Hier drinken we ook onze eerste caipirinha's, gemaakt van cachaça (sterke drank van suikerriet), stukjes limoen, rietsuiker en ijs.
We blijven hier drie nachten en maken diverse wandel- en boottochten.
Vooral 's morgens vroeg opstaan (half vijf) om bij het opkomen van de zon een wandeling te maken is geweldig. Onderweg zie je allerlei dieren die ook net wakker zijn geworden en op zoek gaan naar hun ontbijt. Al wandelend zien we veel kaaimannen en capibara's, maar ook otters, quati's, brulapen en moerasherten. Ook zien we veel vogels, zoals toekans, ijsvogels en jariboe's.
Op een middag rijden we naar een verderop gelegen pousada en maken met z'n zessen een ruim twee uur durende tocht op paarden.
Eerst lijkt het allemaal niet zo interessant, maar halverwege de tocht stoppen we bij een rivier met meer dan honderd kaaimannen. Op de terugweg komen we nog een kudde koeien tegen. Een prachtig plaatje met op de achtergrond de ondergaande zon. We vervolgen onze weg door een stuk bos en komen tegen het donker weer terug.
De laatste ochtend in de Pantanal maak ik nog een ochtendwandeling en zit wat relaxed aan het zwembad. Na alweer zo'n geweldig goed verzorgde lunch rijden we terug naar Cuiabá en nemen een volgende vlucht met tussenstop. Nu naar Foz do Iguaçu.

Nieuwegein   Foz do Iguaçu

Foz do Iguaçu
Over een breedte van drie kilometer dondert de Rio Iguaçu via een keten van 275 watervallen in een 80 meter diepe canyon. Foz do Iguaçu is dan ook de grootste waterval ter wereld!
Je kunt de watervallen bekijken van maar liefst vier kanten: van de Braziliaanse kant (mooiste uitzicht), van de Argentijnse kant (avontuurlijke paden met bruggetjes ), van de bovenkant (per helikopter voor het fraaiste totaaloverzicht) en van de onderkant (per rubber wildwaterboot tot aan de 'Duivelskeel').
Als rechtgeaarde toerist heb ik natuurlijk alle vier de kanten bekeken.
Een korte helikoptervlucht vanaf de Braziliaanse kant geeft een prachtig overzicht over dit natuurgeweld.
Van de wandelingen aan beide kanten vind ik de Argentijnse kant toch wel het mooist. Je loopt wat meer 'tussen' de watervallen.
Maar het allerbeste is wel de onderkant!
Met een wildwaterboot maken we een tocht langs de watervallen en op twee plaatsen varen we tot onder de enorme watermassa, die met donderend geraas naar beneden stort.
Uiteraard blijven we niet droog. Vooral niet als we de vraag van de bootsman of we van water houden bevestigend beantwoorden.
Naast het donderende geraas van de watervallen is er niet zo veel te beleven in Foz do Iguaçu.
Wel kun je er lekker eten en ontdekken we een ijssalon met een vitrine vol overheerlijk ijs.
Onze laatste binnenlandse vlucht brengt ons met een tussenlanding en een overstap in Rio de Janeiro in Belo Horizonte. Nog even twee uur met de bus en we kunnen inchecken in ons hotel in Ouro Preto.

Ouro Preto
Het hotel waar we overnachten is wel sfeervol, maar om onverklaarbare redenen is alles er klam en vochtig. Het loopt al tegen twaalf uur middernacht als we onze spullen op de kamer zetten en met ons vaste groepje op zoek gaan naar een kroeg. Al is het middernacht, we kunnen toch nog een paar pizza's bestellen die we gezamenlijk opeten en wegspoelen met bier uit onze 'persoonlijke tap' van 2,5 liter.
Ondanks de late aankomst en het gezellige vervolg in de kroeg staan we toch weer vroeg op.
Samen met een gids maken we een stadswandeling door het oude stadje Ouro Preto, dat in 1980 op de UNESCO Werelderfgoed Site is geplaatst. Elke hoek van Ouro Preto heeft een verrassing en de koloniale huizen en kerken zijn zeer goed bewaard gebleven.
We brengen een bezoek aan een museum met een zeer grote collectie edelstenen en kristal. De gids vond dit duidelijk zeer interessant, want bij elke vitrine bleef hij lang uitwijden over deze stenen.
Onvermijdelijk eindigt deze stadswandeling bij een souvenirwinkel waar je sieraden, edelstenen en prullaria kunt kopen.
Na het diner zijn we nog even terug gegaan naar onze 'stamkroeg' voor een heerlijk biertje uit onze 'persoonlijke tap'.
De volgende morgen vertrekken we vroeg voor een twaalf uur durende busreis naar Paraty.
Synchroon met ons is er ook een groep Belgen die deze reis maakt. We komen ze dan ook regelmatig tegen op de vliegvelden en soms in de steden.
Vandaag rijden we samen met een grote touringcar naar onze volgende bestemming en overnachten we in dezelfde pousada.

Paraty
We komen rond half negen aan, precies op tijd voor een goed diner is een leuk restaurant.
De volgende morgen regent het en ik stel het bezoek aan de stad uit tot de middag.
Er staat een poolbiljart in de pousada en samen met Harry spelen we wat partijtjes.
Aan het eind van de ochtend is het droog en ga ik op zoek naar een bank, want Brazilië is een redelijk duur land en het geld vliegt de portemonnee uit.
Al zoekend naar een bank kom ik Harrie en Mario tegen (ook zoekend) en na een moeizame pin-actie wandelen we samen het stadje door. Onderweg komen we (andere) Harry en Maaike tegen en zo is ons 'clubje' weer compleet.
Door de regen en het hoge water zijn bij de haven diverse straten volledig ondergelopen en we lopen over een muurtje langs de haven.
Net als in Ouro Preto lijkt ook hier de tijd te zijn stil gestaan en is het centrum Paraty volledig intact gebleven.
Prachtige koloniale architectuur, leuke straatjes en pleintjes, gezellige restaurantjes en cafés die doorgaan tot in de late uurtjes. Alle straatjes en pleinen in het historisch centrum zijn bedekt met de oorspronkelijke keien.

Nieuwegein   Rio de Janeiro

Rio de Janeiro
We eindigen de vakantie in Rio de Janeiro. Een korte busrit brengt ons bij het hotel dat op nog geen 100 meter van Copacabana, het wereldberoemde strand van Rio, ligt.
Het is niet echt zonnig vanmiddag en het strand is dan ook bijna helemaal leeg.
Aan het eind van de middag worden de voetbal- en volleybalvelden gevuld met sportende mensen.

De volgende morgen maken we een stadstour die ons allereerst naar het Christusbeeld brengt.
Een treintje brengt ons in 45 minuten dwars door de jungle naar de top van de beroemde Corcovado. Op deze 723 meter hoge berg staat het Christus beeld van Rio dat maar liefst 38 meter hoog is. Het uitzicht vanaf het terras hier is echt overweldigend. De berg staat in het Tujica Forest, het treintje gaat daar swars doorheen. Een groot deel van het treintje wordt gevuld door schoolkinderen van tussen de 13 en 15 jaar. Een lerares Engels, die naast me zit, vertelt dat de kinderen de opdracht hebben om boven bij het Christusbeeld toeristen in het Engels te interviewen. Al in het treintje is de groep enthousiast contact aan het leggen met ons en eenmaal boven aangekomen worden mij de acht vragen die op hun briefje staan voorgelegd. Het gaat om vragen als: ben je de eerste keer in Rio en vind je de stad veilig.
Het is deze ochtend wat nevelig en het hoofd van Christus verdwijnt dan ook regelmatig in de wolken.
Ver beneden ons zien we de stranden van Copacabana en Ipanema liggen en in de verte de Suikerbroodberg.
Met de bus rijden we dwars door de stad naar de suikerbroodberg, Pao do Acucar.
Pao do Acucar wordt de suikerbroodberg genoemd, omdat de Portugezen deze berg van 270 meter op een zak suiker vonden lijken. In de vijftiende eeuw stond hun hoofd nou eenmaal dagelijks naar suiker: dat was hét handelsproduct uit die tijd. Je kan naar boven lopen, maar je kan ook met een kabelbaan, die inmiddels een echt kenmerk van Rio is geworden en een enorme toeristische attractie. Wij nemen ook de kabelbaan die ons, met een overstap op een er voor gelegen berg, naar de top brengt.
Ook hier is het uitzicht weer adembenemend, vooral ook omdat de wolken wegtrekken en de zon over de stad schijnt.
De stadstour laat ons verder in vogelvlucht het centrum van Rio zien. Morgen gaan we het zelf wat beter bekijken.
Omdat Leo en Ine ons morgen gaan verlaten (zij hebben een bruiloft van een dochter in São Paulo) hebben we het afscheidsdiner vanavond al.
Met z'n allen wandelen we de Copacabana af en lopen door naar het Lagoa Rodrigo de Freitas, een hartvormig meer, enkele straten achter Ipanema, om gezellig wat te drinken.
Tijdens het eten zeggen Leo en Piet een dankwoordje richting Ellen, die ons de gehele reis heeft begeleid. Een deel gaat daarna naar Lapa, de uitgaanswijk van Rio. Ik ga met nog een paar mensen niet mee.
Terug naar het hotel nemen we de taxibusjes die ons voor weinig terug naar Copacabana brengen.
Aan een van de barretjes langs het strand nemen we nog een caipirinha als afzakkertje.

Met een klein groepje nemen we de volgende morgen de metro naar het centrum voor een stadswandeling.
De wandeling brengt ons langs mooie gebouwen zoals het Teatro Municipal, de in 1909 geopende stadsschouwburg in de stijl van de Parijse Opéra, en de Real Gabinete Português de Leitura, misschien wel de mooiste openbare bibliotheek ter wereld. Het is wel jammer dat al die mooie oude gebouwen zijn omringd door torenhoge flats.
Heerlijk is het om een lekker kopje koffie te drinken in Confeitaria Colombo, het mooiste koffiehuis van Rio.
Heel bijzonder is de Kathedraal Metropolitana. De enorme kegelvormige kathedraal werd in 1976 geopend, nadat ze er 32 jaar aan hadden gebouwd. Van buiten zou je niet denken dat het een kerkgebouw is, en ook van binnen is het modern: naast de beelden, muurschilderingen en andere kunstwerken vind je er glas-in-lood-ramen van 60 meter hoog!
Als we een kerkje uit komen en rechtsaf willen naar de Arcos da Lapa, worden we gewaarschuwd om onze camera's in de tassen te doen als we die kant op willen. Her is niet overal even veilig in Rio de Janeiro.
Natuurlijk moet je bij Copacabana in de Atlantische Oceaan zijn geweest. Zwemmen mag niet vanwege de sterke stroming, maar pootje baaien en lekker zonnen in een strandstoel is misschien wel zo lekker.
Drie straten van ons hotel vandaan hebben we een geweldig Italiaans restaurant gevonden en als we na het diner naar buiten gaan, staan er nog steeds mensen te wachten op een tafel.
Het lijkt traditie te worden, ook nu wordt er weer afgesloten met een paar caipirinha's aan het strand.

Een bezoek aan de botanische tuin is zeker de moeite waard. Een wandeling van ruim drie uur brengt me daar.
Ik doe het op mijn dooie gemak en stop onderweg bij het fort voor een kopje heerlijke koffie en een bezoek aan het museum. Terug neem ik het vertrouwde taxibusje weer.
Na weer bij de Italiaan gegeten te hebben lopen we de Copacabana af naar een souvenirmarkt om een leuk aandenken aan deze vakantie te kopen. En je raadt het al; natuurlijk weer afsluiten met een caipirinha.

Rio de Janeiro is onder meer 'beroemd' vanwege de favela's: de armenwijken of krottenwijken met allemaal zelfgebouwde, vaak illegale huisjes die tegen de rotshellingen zijn neergezet. Men denkt dat er meer dan 700 favela's zijn waarin totaal ruim 1,5 miljoen mensen wonen. Sommige favela's zijn voorzien van alle basisvoorzieningen, in andere is het armoe troef en leeft men onder erbarmelijke omstandigheden.
De grootste favela is Rocinha, met naar schatting 150.000 bewoners. Deze favela heeft redelijk goede voorzieningen en veel bewoners werken in de rijkere zuidelijke wijken.
Met een gids bezoeken we op onze laatste dag in Brazilië deze favela en hebben we vanaf een balkon een mooi overzicht op deze immense wijk.
Alleen als de gids het zegt mogen we foto's nemen en al helemaal niet van de vele motorrijders. Dit zijn namelijk of leden van de lokale bende of motortaxi's die ook als waarschuwer voor de bendes werken.

In de middag slenteren we nog wat langs het strand en om 5 uur vertrekken we naar het vliegveld voor onze terugreis naar Nederland.




nog meer foto's van Brazilië

Deze reis is geboekt bij