In de loop van de middag komen we aan bij de campsite in Livingstone. We hoeven de eerste keer niet zelf een tent op te zetten, maar slapen in volledig ingerichte tenten. Er is een leuke bar bij de campsite en al gauw zit ik met Anja en Sonja ons eerste Afrikaanse biertje te drinken.

Omdat we morgen de hele dag vrij zijn is er een briefing waarin alle mogelijkheden van tijdsbesteding worden aangeboden. Dit gaat van wandelen met de leeuwen tot rafting of een helikoptervlucht over de Victoria Falls. Ik besluit niets te boeken en zie het morgen wel.
Het wordt al met al toch wel een actieve dag. Samen met Anja en de Kloosjes (Mieke en Arno met hun twee zoons Rik en Wim) rijden we met de truck mee naar de Victoria Falls. Omdat de afspraak is dat we in de middag met z'n allen de watervallen gaan bekijken besluiten we terug naar de campsite te wandelen. Het wordt een stevige trip van ruim drie uur en zo'n 15 kilometer. De Dutch 5, die ook meerijden bekijken de watervallen wel en zien we 's middags niet meer terug.

's Middags gaan we met z'n "allen" (20 min de Dutch 5) opnieuw naar de Victoria Falls en maken we een wandeling langs de 1700 meter brede waterval. Indrukwekkend om die enorme hoeveelheid water naar beneden te zien vallen!

Botswana

Het zonnige weer van de eerste dag is verdwenen en in een druilerige regen rijden we naar de grensrivier de Chobe. We passeren een enorme rij vrachtauto's die allemaal staan te wachten om hun vracht in te klaren. Wij kunnen gelukkig door en na een kort oponthoud varen we met de pont de rivier over naar Botswana. We zetten onze tent in de druilerige regen op en maken een boottocht naar de nijlpaarden en krokodillen. Ondanks de regen is het een leuke tocht (vooral het drinkgedrag van Zuid Afrikaners is bijzonder) en zien we vooral veel nijlpaarden. Terug op de campsite blijken er diverse tenten lek te zijn en besluiten enkele gedupeerden om maar onder het afdak te gaan slapen. Jammer dat we zo kort in dit park zijn. Van de in de reisbeschrijving genoemde enorme olifantenpopulatie zien we niets. Nou ja, af en toe een olifant langs de weg, maar hier belooft de beschrijving meer dan we zien.

We rijden naar het zuidelijker gelegen Maun. De volgende dag vertrekken we voor enkele dagen naar de Okavangodelta. Een enorm moerasgebied dat wordt gevoed door de Okavango, een rivier die vanuit Angola zuidwaarts stroomt en uitmond in de Kalahari-woestijn. Hierdoor ontstaat een enorme binnenlanddelte van ruim 15.000 km2. In uitgeholde boomstammen varen we naar onze kampplaats op een eiland midden in de delta. Ver weg van de bewoonde wereld zetten we onze tenten op. Sanitaire voorzieningen zijn er niet. Een gat in de grond is het toilet en de rivier is er om je te wassen. Hier maken we samen met een gids enkele wandelsafari's. Het weer is inmiddels wat beter en we genieten van al het wild dat we onderweg zien.
's Avonds is het gezellig. Samen met de crew zingen en dansen we rondom het kampvuur.

Terug in Maun maken we met een klein vliegtuigje een rondvlucht over de delta. Ter compensatie van de lekke tenten krijgen we allemaal een huisje toegewezen. 's Avonds zitten we gezellig rondom het zwembad met een biertje of een wijntje.

We rijden weer noordwaarts, nu naar de grens met Namibië. Het is er niet zo druk als bij de vorige grensovergang en in no-time zijn we de grens over.

Namibië

Door het toch nog steeds natte weer kiezen we er voor om op te waarderen naar huisjes in plaats van de natte, lekke tenten. Omdat we uit Botswana komen en nog geen geld hebben gewisseld willen we de huisjes en de drank voor die avond met US dollars of euro's betalen. De kampeigenaar weet hier slim gebruik van te maken door de wisselkoers 30% slechter te maken, voor één euro krijgen we 7 Namibië dollar in plaats van 10!

De mogelijkheid om veel wild te zien viel tot nu toe wat tegen, maar misschien maakt het Etosha Nationaal Park alles goed.
In tegenstelling tot wat beloofd is kamperen we niet in het park, maar er net buiten. Hierdoor missen we de 's nachts verlichte waterplaats, wat een hoogtepunt van de reis had moeten zijn. Op de gamedrive van de eerste dag zien we veel wild. Zebra's, gnoes, impala's, giraffes, olifanten en leeuwen zien we hun dorst lessen in de ondiepe waterplaatsen. Ook zien we het kadaver van een zebra met tientallen gieren die zich te goed doen aan het zebravlees. De gamedrive van de tweede dag is wat minder. We zien niet zo veel wild, maar genieten toch van de uitgestrekte vlaktes. Tijdens onze lunch op een campsite in het park zien we een groep olifanten bij de waterplaats.
We verlaten Etosha en beginnen aan onze trip door de woestijn van Namibië. In de omgeving van Twijfelfontijn maken we een wandeling naar de rotsgravures van de Bosjesmannen. We zien vooral veel afbeeldingen van giraffen. Inmiddels is de temperatuur 's middags opgelopen tot 35 - 38 graden in de schaduw. Door de droge lucht niet te vergelijken met een Nederlandse hittegolf.

Verder zuidwaarts komen we bij Cape Cross. Hier zien een grote kolonie zeeleeuwen. Op het strand liggen honderden zeeleeuwen met een veelvoud aan jongen. We rijden verder naar Swakopmund. Hier overnachten we in een eenvoudige backpackerslodge en hebben we tijd voor allerlei activiteiten.
De eerste avond eten we met z'n allen bij de plaatselijke Italiaan. Ik kies voor springbok medaillons. Beslist een goede keuze, mede dankzij de heerlijke saus. Een van de lekkerste maaltjes tijdens deze vakantie. Na het eten duiken we met z'n allen (natuurlijk min 5) de disco in. Titch, onze chauffeur/reisbegeleider en Felix, onze kok, gaan ook mee. Het is zaterdagavond en erg gezellig.

Voor de volgende dag heeft bijna iedereen wel een leuke activiteit uitgekozen. Een groep van 8 man gaat quadrijden over de zandduinen. De overige zeven, inclusief mijzelf, gaan skydiven. Dit is een duosprong per parachute vanuit een vliegtuig. We vliegen eerst naar 10.000 voet hoogte (ongeveer 3 kilometer) en maken een vrije val van 5.000 voet. Dit gebeurt met een snelheid van ongeveer 250 km/uur in 30 seconden. Hierna gaat de parachute open en dalen we in 6 minuten terug naar de aarde. Een geweldige ervaring, vooral die eerste 30 seconden!

Begin van de middag zijn we weer terug in Swakupmund, tijd om even lekker te luieren en een mailtje naar het thuisfront te sturen.
Die avond zoeken we weer de disco op, maar dit keer is het niet zo gezellig druk.

Het is 31 december, de laatste dag van 2007! De temperatuur in de Namibische woestijn is 40,2 graden in de schaduw, de hoogste van de vakantie.
In Swakupmund hebben we inkopen gedaan voor oudejaarsavond en op de campsite bak ik oliebollen. Er zijn geen rozijnen, maar een gesnipperde appel geeft de extra smaak. Felix vertelt dat deze oliebollen in Zuid Afrika vetkoeken heten en dat ze vooral lekker zijn met stroop. En hij heeft gelijk, dat smaakt prima. Felix heeft voor een heerlijke barbecue gezorgd.
Met z'n allen doen we rond het kampvuur een leuke vakantiequiz en om 12 uur 's nachts steken Rik en Wim het vuurwerk af. Personeel van de campsite komt ons al dansend en zingend een gelukkig Nieuwjaar wensen en samen drinken we een beker champagne.

De volgende morgen rijden we de Sossusvlei in. Met een lokale gids lopen we langs de zandduinen naar een drooggevallen meer. De kleurcombinatie van het witte meer, de zandduinen op de achtergrond en de strakblauwe lucht is geweldig! We eindigen de dag bovenop zandduin 45 en zien de zon langzaam onder gaan.

We vervolgen onze weg naar het zuiden en doen als laatste plaats de Fish River Canyon aan, een ruim 160 kilometer lange en 550 meter diepe kloof. We kamperen op de campsite Solitaire van Ton van der Lee, een Nederlander die hier midden in de woestijn een campsite is begonnen.
We verlaten Namibië over de Oranjerivier, de natuurlijke grens met Zuid Afrika.

Zuid Afrika

We kamperen iets verderop langs de Oranjerivier. Het water van de rivier is heerlijk warm en we nemen dan ook snel een duik. Sommigen zwemmen naar de overkant, wat ik schat op zo'n 150 tot 200 meter ver, en klimmen weer aan land op Namibische bodem.



Een wel heel bijzondere campsite is die in Namaqualand. Tien kilometer van de bewoonde wereld en de asfaltweg staan een serie rieten huisjes. Verder is er niets in de wijde omgeving. Hier bereidt Felix onze laatste maaltijd, dit keer uitgebreid met knoflook brood vooraf en ijs toe.

De vakantie loopt ten einde. We bezoeken nog het Kaaps Schiereiland en wandelen naar Kaap de Goede Hoop. Op onze laatste dag in Kaapstad is een bezoekje aan de Waterfront natuurlijk onvermijdelijk. Gezellige terrassen en leuke winkeltjes zorgen voor een ontspannen laatste dag. Nog even een paar souvenirs kopen en ik ben klaar voor de terugreis.

Dinsdag 8 januari 2008 landt het vliegtuig van Lufthansa op Schiphol en neem ik afscheid van een gezellige groep medereizigers.


nog meer foto's van Botswana en Namibië

Deze reis is geboekt bij